Qyteti im

Qyteti im
Privilegji im i vogel ne bote
Rrugekalldremti im boje hiri
Ofron pasdite pa fjale
Mbremje pa zhurme
Dhe shume buzeqeshje anonime
Falas,
Ti.

Dua s’dua, mendja vjen tek ti
Nje cast largohet
Pastaj kthehet prape
Si tek nje fjalekryq i paperfunduar

Hutohem
Atje, mes portokajve te tu
Mes ullinjve te tu te gjelber
Atje, ku dimrit piqen geshtenjat
Ne vere misrat
Dhe bananet shiten tok me lidheset e kepuceve
Ne trotuar
(oh, sa plot jane trotuaret e tu!)
Marrje mendsh

Qyteti im
I byrektoreve
I pijetoreve
I kafeneve
I shatervaneve qe hapen vetem ne dite festash
I ballakumeve prej verteti
Dhe I femrave si ballakume.

Nje zar i vogel miresie je,
Pa mendje te mbaj ne dore,
Ja si hajmali
Dritaredrunjte
Rrugepaemer
Kengemadh.

Ne loje pasqyrash vertitesh
Transformohesh
Dhe prape nje labirint pa fund
Mbetesh
Plot zbulime ne pritje
Endrra te pajetuara
Qoshe te fshehur
Ku nje magji e vogel
Eshte gati te shpertheje aty per aty.

Qyteti im
I levizshem,
I pakapshem
Cdo here i njejti,
Cdo here ndryshe
Spontan si nje shkarravine
I thjeshte,
Pa kopsht botanik
Pa muze
Pa sezon koncertor.

Tek e perditshmja jote
Njerezit falen
Te rinjte ushqehen me fara luledielli
Thashethemet furnizohen
Te cmendurit behen filozofe,
(Si per shembull Liria)
Dhe filozofet cmenden.

Nga e perditshmja jote
Lindin shenjtore, vipa, fenomene
Kohet e fundit madje
Dhe perbindesha
Gjela me tre kembe,
Gjela me dy koka
Dhe gjysmagjela
Se ku do gjejne material
Perrallat?

Ne ty lindin heronj
Qe s’do behen kurre te famshem
Ndizen dhe fiken talente
Pa u marre vesh (e mo se asgje)
Rriten femije
Pa pare kurre kend lojerash me sy
Dikush vret veten
Duke u hedhur nga kati i 12.

Qyteti im
Ne fikndezje neonesh bulevardit
Ne fikndezje shpresash
Ne fikndezje -

Ne gojet pa dhembe te katunareve te merkates
Dhe gojet tendencioze te grave te lagjes
Ne gojet e mbyllura te vendeve
Qe sot s’jane me,
(Ju kujtohet kopshti Ali Arapi i dikurshem
Tek Xhepa?
Tani eshte bere pallat ku lozet bilardo.)

Dhe pse je
Shpirtndjelles
Buke-embel
Paqedashes, je
Historikisht indiferent i dorezuar
Inercise se kalendarit
Ti.

Qytet
Ku s’vijne zogj shtegtare
Vec ikin, ben ftohte
Qytet portashqyer
Qe boshatisesh cdo dite
S’di shihesh ne pasqyre
Ndonjehere?

Pa e kuptuar,
Ti anon drejt humbjes
Gjaku yt shtegton metropoleve
Zerat e tu shuhen humnerave
Endrrat e tua atrofizohen, zhduken
Me nje parandjenje absolute moskthimi.

Pak nga pak ti shtegton nga vetja
Dhe zbrazesh,
Mpakesh,
Tkurresh

. . .

Kam frike se nje dite
S’do te te njoh.


© Erida Gjini 2009